مشکلات هر روزه درکودکان

یکی از مشکلات هر روزه ی برخی کودکان این است که: نمیتواند آرام بنشیند.

یادگیری آرام یکجا نشستن، یکی از سخت ترین درسهایی است که کودکان خردسال باید بیاموزند.

حتی چند دقیقه انتظار به نظر کودک، ابدی می آید. کودک باید بداند منظور والدین از " آرام نشستن" چیست و بسیار مهم است که والدین در مورد انتظارشان واقع بین باشند. ولی حتی به یک خرد سال نیز میتوان نشستن طولانی تر در سر میز شام، در مراسم و یا موقعیتهای اجتماعی را آموزش داد.

راه حل هایی که در ذیل آمده بئین منطور طراحی شده اند که چطور کودک آرام بنشیند و در عین حال نسبت به همکاریش احساس خوبی داشته باشد.

راه حلهای اول برای خردسالان و راه حلهای آخر برای کودکان بزرگتر مناسبند. راه هایی را که با سن، مهارتها  و شخصیت فرزندتان ساز گار ترند، انتخاب کنید.

بشمارید و کف بزنید.

کودک نوپای خودتان را روی صندلی بنشانید و به او بگویید که میخواهید ببینید میتواند تا هنگامی  که شما اعداد را میشمارید ، روی صندلی بنشیند یا نه.

در حالیکه با انگشتتان اعداد را نشان میدهید از یک تا پنج بشمارید.او را تحسین کنید و در آغوش بگیرید و به او اجازه دهید که قبل از شروع مجدد چند دقیقه در اطراف پرسه بزند.

این بار او را بنشانید و بگویید : (( حاضر برای نشستن رفتیم!)) و تا ده یا هر شماره ی دیگری که او برای آن آمادگی دارد بشمارید. مجددا موفقیت او را تحسین کنید و برایش کف بزنید او را در آغوش بکشید و اجازه دهید که مدتی دور و بر گردش کند. به تدریج مدت زمانی را که او میتواند روی صندلی بنشیند افزایش دهید و در ضمن با شمردن همراه با شادی و هیجان آشکار در او یک حس موفقیت ایجاد کنید.                                                             

از زمان سنج استفاده کنید.

هنگامی که کودک نوپای شما توانست به مدت شصت ثانیه در بازی (( بشمار و کف بزن )) دوام بیاورد بازی را عوض کنید. با یک زمان سنج آشپزخانه دقایق را بشمارید. کودک در صندلیش می نشیند و به زمان سنج گوش می دهد تا زنگ آن به صدا در آید. در این بین شما به تدریج و در عرض چند هفته مدت زمان آن را زیاد می کنید.
در مورد کودکان بزرگتر با یک جلسه ی آموزشی آغاز کنید (( می خوایم ببینیم چقدر می تونی آروم بشینی )) زمان را اندازه بگیرید و نتیجه ی کارش را به او بازگردانید : (( حالا بیا ببینیم میتونی رکوردت رو بشکنی یا نه!)).

با ساعت مسابقه بگذارید.

به مرور که کودک یاد گرفت از زمان سنج آشپز خانه استفاده کند، زمان سنج آشپزخانه را به موقعیت های دیگر نظیر شام خوردن نیز وارد کنید. زمان سنج را مدتی منطقی تنظیم کنید. اگر می تواند پنج دقیقه پشت سر هم پشت میز بنشیند زمان را روی 5 دقیقه تنظیم کنید.ه تدریج زمان را زیاد کنید و موفقیتهای کودک را تحسین کنید.

اگر کودک قبل از به صدا درآمدن زمان سنج بلند شد به او بگویید که باید مجدداً تلاش کند و زمان سنج را مجدداً تنپیم کنید.

اگر فکر میکنید قبل از به صدا درآمدن زنگ میخواهد بلند شود غیر مستقیم به او یادآوری کنید. مثلاً شخص دیگری را دور میز به خاطر نشستن آرام او تحسین کنید، زمانی که دوباره نشست ،کودک را تحسین کنید.

زمان گرفتن دقیق

این مورد یک نوع بازی مسابقه گذاشتن با ساعت برای کودکان بزرگتر است.

با استفاده از یک کرونومتر، به کودک اجازه دهید که خودش هداف زمانی اش را تعیین کند.

یک نمودار کوچک بر روی یک کارت 3در 5 سانتی متری بکشید.

روی محور های افقی دقیقه ها و ثانیه ها و در روی محور عمودی تلاشها را بنویسید.

کودک خودش رکورد اهدافش را ثبت کند.

مجسمه بازی کنید.

کودک را رو به روی خودتان روی صندلی بنشانید و از او بخواهید که دستهایش را روی زانوهایش بگذارد. البته کودک نفس خواهد کشید! ولی باید سعی کند مانند مجسمه بی حرکت بماند و حتی دست ها یا بینی اش را تکان ندهد.
با تمرین او میتواند یک دقیقه بی حرکت بنشیند و بعضی از کودکان میتوانند پنج دقیقه یا بیشتر بی حرکت بمانند. هر چند روز یک بار بازی را تکرار کنید تا آگاهی او را نسبت به کنترلش روی حرکات بالا ببرید. فراموش نکنید که او را به خاطر پیشرفت هر چقدر اندک شدیداً تحسین کنید.

نگاه کنید تا زمان بگذرد.

یک راه حل واقعی برای طولانی کردن زمان ایجاد کردن موقعیتی است که نیازمند آرام نشستن است. به تدریج به او بگویید که انتظار دارید چگونه رفتار کند. یک مداد و یک ورق کاغذ بردارید. برای هر زمانی که او باید آرام بنشیند یک شکل مثلا ستاره ، دایره یا یک صورت خندان بکشید.
مثلا ده دقیقه آرام نشستن نیازمند کشیدن ده ستاره است. با گذشتن هر دقیقه او باید یکی از شکل ها را رنگ کند یا هاشور بزند. هنگامی که تمام ستاره ها یا شکل ها هاشور خوردند زمان تمام شده و او بازی را برده است.

فرود موفقیت آمیز

این یک راه حل سرگرم کننده است که با آن می توانید به صورت تصویری به کودک خود نشان دهید که از او چه انتظاری دارید. کودک را وادارید که وانمود کند در حال نشستن روی صندلی هواپیماست و کمربندش را هم بسته است. به او بگویید که شما خلبان هستید و اعلام می کنید که علامت روی کمربند ایمنی ((روشن)) است.
این بدان معناست که او باید همانجا بنشیند. سپس چراغ کمربند را (( خاموش )) کنید تا بدین ترتیب کودک بتواند بلند شود و بایستد. با تکرار این بازی به تدریج زمان نشستن را افزایش دهید.

کودک را به صندلی بچسبانید.(وانمود کردن)

وانمود کنید که صندلی را قبل از اینکه کودک بنشیند به چسب آغشته کرده اید – یا اینکه بگذارید خودش این تصور را بکند. وقتی او را به صندلیش (( چسباندید )) از او بخواهید که به دیگر اشیاء یا افرادی که همانطور به صندلیشان چسبیده اند و بسیار آرام نشسته اند توجه کند.

کلیه ی مطالب فوق نیاز به توضیحاتی دارد که به زودی در این صفحه خواهند آمد.

برگرفته از کتاب: چگونه با کودکم رفتار کنم.

کودک تکالیفش را انجام نمی دهد و درس نمیخواند (هفتمین راهکار)

به کودک مسؤولیتهای بیشتری بدهید

به تدریج و همزمان با رشد و بلوغ در کودک ، به او مسؤولیتهای سنگین تری به ویژه در زمینه ی انجام  کارهای مدرسه، محول کنید.

به جای اینکه خودتان در مورد انجام تکالیف عقب مانده ی او دست به کار شوید بکوشید به او کمک کنید تا خودش این کار را انجام دهد.

به تدریج مداخله تان را درانجام تکالیف کودک کم کنید. گر چه ممکن است در ابتدا ی کار مجبور باشید در انجام تکالیف دخالت مستقیم داشته باشید ولی بکوشید هرچه سریعتر نظارت و مدا خله ی مستقیم در کارهای مدرسه ی کودک را کاهش دهید.

به کودک اجازه دهید تا مسئولیت بپذیرد. از آنجا که هدف از تکلیف شب یاد آوری مطالبی است که کودک قبلا در مدرسه آموخته است بنابر این در اکثریت مواقع او باید بتواند تکالیفش را به تنهایی انجام دهد.

گرچه ممکن است که کمک شما لازم باشد ولی هیچ وقت نباید شما به جای کودک تکالیف مدرسه را انجام دهید حتی برای کلاس اولیها.

الهام گرفته از کتاب چگونه با کودکم رفتار کنم.

کودک تکالیفش را انجام نمی دهد و درس نمیخواند (ششمین راهکار)

در مقابل اعمال منفی کودک از پیامدهای منفی استفاده کنید

در مقابل اعمال منفی کودک، اگر برخورد مثبت شما نتیجه ی خوبی ندارد، واکنش منفی نشان دهید. مثلاً اجازه ندهید یک روز برنامه ی تلویزیون را تماشا کند.

یا اجازه ندهید بازی مورد علاقه اش را  انجام دهد.توجه داشته باشید برای استفاده از پیامدهای منفی ، کارهایی را انتخاب کنید که فوری باشندو یا به عبارتی، بلافاصله اجرا شوند و زیاد هم طولانی نباشند.

کودک تکالیفش را انجام نمی دهد و درس نمیخواند (پنجمین راهکار)

کودک را بیشتر و بیشتر تشویق نمایید.

تلاش کودک را تحسین کنید.

مثبت باشید.

وقتی کودکتان کارش را خوب انجام می دهد، خوب تلاش میکند و یا در انجام تکالیفش حوصله به خرج می دهداو را تشویق کنید.

در مواقع لزوم با اقدامات ویژه ای به ایجاد انگیزش بپردازید.مثلا در جدولی برای هر کار مثبتش ستاره ای در نظر بگیرید و در مقابل تعداد مشخصی ستاره برایش جایزه بگیرید.

بر گرفته از کتاب: چگونه با کودکم رفتار کنم.

کودک تکالیفش را انجام نمی دهد و درس نمیخواند (چهارمین راهکار)

نظم و ترتیب  و مهارتهای مطالعه را به فرزندتان بیاموزید.

به زودی